how is life?!

Tja das de vraag van vandaag.

Eigenlijk gaat het heel goed, ik doe alles, mag alles en kan alles.

Natuurlijk ben ik iets sneller moe als voor mijn cva en mijn spraak is nog steeds niet 100% en dat wordt het ook niet meer. 

Het probleem is alleen dat veel mensen het niet eens merken, ik zie je kijken je ziet het probleem niet, ik wel ik merk het dus dat is erg frustrerend af en toe.

Omdat de neurologen het allemaal niet meer wisten in Gouda moest ik naar het umc utrecht, daar zijn ze er heel snel achter wat het moet zijn: Het syndroom van Sneddon.

Momenteel of ik het fijn vind of niet fijn vind dat ze een oorzaak hebben gevonden.

Sinds begin maart werk ik weer helemaal! Mijn arbo-arts wacht waarschijnlijk nog steeds op onze 3^e afspraak. Toch moet ik zeggen iemand die zegt nee het kan niet dat een herseninfarct hebt gehad, weet je zeker dat de neuroloog dat vertelt heeft.

Oh onvergetelijke blikken als je zegt:

Ik voel me fantastisch!

Ik voel me beroert vandaag!

Of ik heb ze allemaal op een rij, ze werken alleen in shifts.

Happy 2014

Na 2 belabberde dagen gaat het eigenlijk geweldig, ik heb me in tijden (een maand) niet zo fantastisch gevoeld.

Cornelia 2.3 is back, kip lekker, begin de dag met een dansje.

Denk niet dat logopedie bijgedragen heeft maar alles wens zeggen ze.

Mijn agenda voor volgende week wordt zo vol met niet leuke dingen en hele stoere dingen, in de hoop dat ik het trek. 

Oud en nieuw

Wat doe je op z’n dag, je houd je vooral heel rustig, want je wil het vuurwerk toch niet missen.

Dus laat opstaan, ik heb het idee dat dit niet echt bijdraagd dus houd ik maar een middagslaapje om de avond wel door te komen. Na dit slaapje ben ik nog steeds moe maar we gaan er voor.

Even op visite naar moeder en later op de avond even op visite bij de buuf. Ik voel me steeds slechter maar ik wil in ieder geval het vuurwerk zien. Na het vuurwerk ben ik net een balletje tenminste zo voel ik me. Even douche misschien dat ik daarvan opknap. Helaas het gaat steeds sneller dus skip de nacht maar. Voel mijn rechter zijde verlammen, ik probeer mijn bed uit te kruipen, maar kan blijkbaar wel lopen. Ik ga in de spiegel hoe mijn mond hangt maar die is nog recht. Ik loop naar mijn buurvrouw die ziet niets dus ik wil naar bed. Mijn buuf en haar zus vind de hap een beter idee.

De 1 belt de Hap, legt het uit dus vragen ze;  kan mevrouw ook aan de telefoon komen? Ja. Ik krijg de assistente aan de lijn. Mevrouw u heeft gedronken? Ja koffie, sap maar geen alcohol. Het lijkt net of ik dronken ben maar ik heb een beroerte gehad! U geboorte datum? …….1984! 84 zegt u en een beroerte, heeft u medicijnen? Ja maar hoe ze allemaal heten zit nog niet echt in mijn vocabulaire. Daar gaat je dan 1 uur 1 januari 2014 op weg naar de hap, weg voornemens, goed gedrag en wat nemen mee dozen pillen. Het is druk bij de Hap, parkeerplaatsen zijn gevuld maar er is 1 plekje vrij. Blijkbaar vond een deel van Gouda het fijn om te vechten met de politie en ME want dat is gezellig?! Voor de ingang staat een politieauto besmeurt met bloed, lekker ik denk die mag ook wel eens gewassen worden. Binnen valt het mee, iemand die geslagen is door haar vriend en 1 die een ruit uit de sponning heeft geslagen. De eerste dame wordt geholpen en komt naar 10 minuten weer buiten zetten, gekneusd. Terwijl ik wacht voel ik me steeds slechter en dat wachten helpt ook niet echt. Dan denk je iemand die zijn eigen hand in gruzelementen slaat kan dan wel even wachten, bedoel zolang je niet doodbloed zie ik het probleem niet. Maar nee hoor mevrouw mag gewoon voor, tja natuurlijk.

Terwijl ik zit te wachten realiseer ik me dat er geen arts wat kan doen mocht ik weer een beroerte hebben, medicatie heb ik al en het supermiddel van de vorige keer krijg ik niet meer. Dat beangstigd me, ook omdat een bloeding ook kan door de medicatie. Terwijl ik toch al niet zo lekker zit is het inmiddels half 3, ik zit echt niet lekker meer. Ja mevrouw komt met een verbonden had terug gelopen dat scheelt dan kan ik snel naar binnen. Dan moet ik dus nog 15 minuten wachten want de arts heeft pauze!!! Hallo pauze je drinkt je koffie maar wel onderweg op. Hehe dan is het kwart voor 3 ik mag de behandelkamer in. Vertel mevrouw wat is er? Beetje dronken?  Ik heb 18 november een beroerte gehad, toen heb ik 2 dagen niet kunnen praten, nu heb ik het gevoel dat ik verlamd raak. De dokter van dienst schrikt, u heeft niet gedronken? Nee ik heb last van afasie voel me erg beroert en ben heel moe. Oh ja, ik lees daar hier nog niets over dit feit maar dat zal wel nog gekoppeld worden. Oke, dus een paar weken geleden heb ik dus 6 handtekeningen moeten zetten en dan wordt het niet gekoppeld. Ik wil eerst even wat testjes met je doen is dat een probleem? Nee. U mag zich uitkleden! Voor de verandering, persoonlijk zie ik het nut er niet van in aangezien alle testen ook met mijn kleding aan gedaan kunnen worden want mijn voeten vergeet mevrouw te testen! Ik wil toch maar even de neuroloog contacten. Lijkt me fijn ja.

De assistent van de neuroloog van wordt gebeld, de neuroloog van dienst heeft ook mijn opname ook gedaan dus die zal zo snel mogelijk terug bellen.  U kunt even in de wachtkamer wachten.

Het is 3 uur ik wacht weer in de wachtkamer, happy new year !!! Er wordt een andere patiënt naar binnen gelaten. Na 5 minuten mag ik weer naar binnen, neuroloog aan de lijn, ik heb een allergische reactie op mijn medicijnen. Heel fijn, dus en nu. U krijgt nieuwe medicijnen! U kunt zo u recept ophalen bij de Dam en dan vervolgens morgen nieuwe medicijnen bij u eigen apotheek ophalen.

Dan staan je bij de Dam 3.15 1 januari 2014, apotheker, zoekt en zoekt, medicatie is er niet mevrouw, u kunt ze deze morgen rond de middag ophalen. Oke en wat doe ik dan morgenochtend?

Het is half 4 en heb geen zin in een discussie over pillen die er niet zijn vraag mijn recept terug en ga terug naar huis.

Buuf en zus Buuf sorry voor de nacht, jullie zijn schatjes J

Voornemens

Eind 2013

Iedereen heeft ze weer

Op 1 januari stop ik met…….

Ik doe me best voor……

Ik zet me in voor…..

Ik wil … kilo afvallen

Gezond eten

Je kunt ze allemaal wel invullen ik niet

Sinds mijn CVA, rook ik niet meer dus dat is al 1 afvaller. En ik moet zeggen het gaat goed.

Alcohol tja 1 glaasje en dan houdt het van mij op in verband met medicijnen. Dat is een eitje ik heb geen alcohol nodig om gezellig te zijn!!! Hoop ik althans.  

Mijn Motto voor 2014 is vooral gewoon door gaan…..

Mijn spraak zoveel mogelijk terug krijgen, daar doe ik mijn best voor al kan ik daar niet meer voor doen logopedie, oefeningen en oefenen. Er uit halen wat er in zit, wat me gegeven is….

Dan mijn gewicht, nooit helemaal tevreden maar sinds mijn beroerte groei ik elke week 1 kilo, daar wordt ik niet vrolijk van maar weet dat ik gewoon weer wat moet gaan doen dan komt dat ook vanzelf goed. Gezond eten, volgens de vasculaire verpleegkunde is dat prima niets aan veranderen!

Motto van 2014 is dus zo goed mogelijk herstellen!!

Het laatste onderzoek van het jaar!

24 december 2013

Naar röntgenologie hoeveel punten zal dat geven bij scrabble?

Mijn moeder komt me ophalen want niet eten en wel fietsen gaat waarschijnlijk niet zo heel lekker.

Bij het ziekenhuis aangekomen is het opvallend rustig het is ook pas kwart voor 8.

Mijn hemel alle bordjes zijn veranderd, lekker overzichtelijk (not),  de dames die je de weg moeten wijzen weten het ook niet meer en de receptionisten bij de ingang is er nog niet. Door het doolloof lopend kom ik een van mijn zusters tegen, van de strokeroom, zelfs zij verdwaald, dat is een geruststelling het ligt niet aan mij. Ze is blij dat het zo goed gaat met me, ik ook en je spraak komt vast wel goed, weten ze nu al een oorzaak. Nope, de laatste optie moet zo bekeken worden en daarna was het een pechgevalletje al sta ik liever op de A4 met een lekke band want dan bel je de ANWB. Je was er gelukkig snel bij althans je zusje(s). Ik ben inmiddels aangekomen bij het nummer wat op mijn afsprakenkaart staat, er is niemand dus ga maar rustig zitten. Terwijl er een wisseling van de wacht op de afdelingen komen ook de verpleegsters en enkele verplegers binnen druppelen voor de poli. Na 20 minuten wacht komt er een whizzkid een beeldscherm instaleren, ik vraag hem hoe het hier zit er zit namelijk nog niemand!

Oh mevrouw u moet de andere kamer hebben want deze is nog niet in gebruik genomen. Heel fijn, snel meldt ik me naar de balie. U bent wat laat, ja ik zit al 20 minuten te wachten bij het nummer op de kaart maar daar moet ik dus niet zijn! Nee dat is pas vanaf het volgende jaar, u mag gaan zitten in de wachtkamer 3 deuren verder en daar wordt u opgehaald.

Daar loop ik dan een wachtkamer in, voordat ik wil gaan zitten breek ik bijna mijn been over de kinderwagens, speelgoed, poppen en spelende kinderen. Ook fijn ik geloof dat ik z’n  echo niet op mijn lijstje heb staan. Gelukkig komt er nu ook een wat oudere meneer binnenlopen die een echo van zijn lever krijgt kijk dat komt in de buurt. Na 10 minuten wordt ik naar een kamertje gebracht, u kunt hier u jas ophangen en u tas kunt u gewoon mee nemen. Dan moet ik op een onderzoekstafel gaan liggen. Er komt een radioloog aan met een hulpje, gezellig. Z’n hulpje krijgt de opdracht het onderzoek uit te voeren, hij vraagt niets kijkt niet op de kaart die ik moest inleveren en heeft blijkbaar geen idee wat ik hier kom doen. Mevrouw u mag u buik ontbloten en dan doe ik er wat gel op en dan zullen we eens gaan kijken. Tot zo ver gaat het prima de gel is wat koud maar ik heb inmiddels weer wat vet op mijn buik zitten.  Elk nadeel heeft zijn voordeel zou Cruijff zeggen.

 De jongen is druk aan het zoeken hoewel mijn biologie wat weg gezakt is volg ik zijn zoekacties niet, organen aan lever, nieren, maag en de bijbehorende aders zitten niet rond je blaas en baarmoeder. Na 5 minuten is zijn hoofd rood aangelopen en begint te stotteren; mmmevrrrouww, ik moet u vertellen u bent niet zwanger!!!??? Zijn hoofd is nu zo rood als een tomaat hij kan zo in de campagne van de SP. Godzijdank niet nee, dan zou ik heel wat uit te leggen hebben!  Er komt een blik van opluchting op zijn gezicht te staan. Ik kwam voor een echo voor mijn organen en bloedvaten.

Ohh, ohh, ik zal de radioloog even halen. Toen hij de kamer uit gelopen was hij kwam ik bijna niet meer bij van het lachen, deze had zo goed geweest voor bananensplit. Terwijl ik mijn tranen nog over mijn wangen lopen, komt de radioloog binnen lopen. We zullen even kijken mevrouw, na 3 minuten verder te zijn en 12 echofoto’s rijker kan hij niets vinden wat raar, zorgwekkend of afwijkend is.

Ik zie niets mevrouw hier heeft u een handdoek dan kunt u de gel van u buik halen met een mega smille op zijn gezicht. De internist zal contact met u opnemen maar ik zou me er geen zorgen over maken fijne feestdagen.

Dus pechgevalletje loopt na de broodjescorner voor een ontbijt.

Het laatste weekje van het jaar!!!

23 december 2013

Het is een rustig weekje, logopedie heb ik maar 1x en verder moet ik alleen voor een echo en dat lijkt me niet zo schokkend. Bedoel een beetje koude gel kan ik hebben.

IK wil de verpleegsters van de afdeling van neurologie nog even bedanken met een kleinigheidje en omdat ik gezien heb dat vooral veel slecht voer krijgen (chocolade, koek, snoep en drop) heb ik besloten daar maar iets voor te verzinnen. Het wordt een glazen opberg carrousel, waardoor de dozen en bakjes van de tafel in de zusterpost verdwijnen.

Mijn huiswerk voor logopedie heb ik zeker op tijd af, al moest dit wel gemaakt worden in het weekend. Ach ja kan me tijdens school/studie periode geen weekend herinneren waar ik ook niet aan mijn huiswerk zat.

Logopedie gaat steeds beter al is het heel vervelend dat je nog steeds zelf veel sneller wil als dat je kunt. Er wordt herhaaldelijk gezegd; ja het is nog niet eens anderhalve maand geleden dat u een CVA heeft gehad. Ja dus, het kan me niet snel genoeg gaan. Het leven is te kort en zo zeker!

Ik krijg een prak huiswerk voor de feestdagen mee, want logopedie krijg ik pas weer in het nieuwe jaar.

De zusters vonden mijn cadeautje leuk, dat is toch niet nodig! Dat is het ook niet alleen zijn ze veel meer waardering waard dan een cadeautje. Op de miepjes na die een andere baan moeten gaan zoeken in 2014, goed voornemen al zeg ik het zelf.

Als ik even op de afdeling ben denk ik zo daar wil ik voorlopig even niet bivakkeren! Het liefst nooit meer. Soort van slechts op bezoek bij monopoly.

Nu naar huis en dan snel eten en daarna vasten, niets eten niets drinken alleen je medicijnen innemen want morgen heb ik een echo.

Daar heb je een agenda voor! 1.3

Donderdag:

Na  een gezellige avond met collega’s in Gouda ben ik vandaag wonderwel fris wakker geworden.

Misschien komt dat door de goede zorgen van taxi Wesly

Na mijn psycholoog en maatschappelijk werker kom ik bij een revalidatie arts, dat zijn artsen die je herstel in kaart brengen, je verwijzen naar de juiste zorgverleners en waar je een koppeling zou kunnen zien.

Zo goedemiddag na een rustige week mag je bij mij langs komen!

Ja een rustige week lijkt me heerlijk man het is drukker als een werkweek daar kan ik beter, aan mijn herstel werken. Want herstel is belangrijk hoor ik iedereen herhalen, goed herstel al vraag ik mijn persoonlijk af hoe dat in zijn werk gaat. Ik hoor iedereen om mijn heen zeggen ja duidelijkheid is belangrijk voor CVA patiënten. Dat snap ik, hou van duidelijkheid, recht door zee en dat staat boven aan mijn lijstje, daar stond het trouwens voor mijn CVA.

Kleine evaluatie van de logopedie, wat het ziekenhuis gevonden heeft en   wat er nog op mijn planning staat. Hoe voel je, je? Nou eigenlijk goed, baal nog van mijn spraak maar dat is het enige.

Mijn rijbewijs wil ze het even niet over hebben dat komt wel bij 3 maanden natuurlijk dat gaat me dus geld kosten! Dat gaan we maar even tot de bodem uitzoeken!!! Na de revalidatie arts mag ik weer naar logopedie en dan zit mijn werkweek er weer op tijd voor het weekend!!!!

Daar heb je een agenda voor! 1.2

Week 51

Dinsdag:

Om 14.30 heb ik een afspraak bij de logopediste een andere als vorige week maar bevalt ook, al denk ik dat de communicatie nog iets beter kan maar als dat alles is.

Ik heb deze keer wel hele leuke oefeningen gehad, huiswerk goed laat me moeder het niet horen maar 1 van de eerste keren dat ik huiswerk leuk vind!

Woensdag:

Programma boekje van de dag.

Bloeddrukmeter inleveren die kan dan uitgelezen worden.

Eindafspraak bij de neuroloog

Afspraak met dr kwok, je lacht je rot alleen om de naam maar dat is de internist.

Ruim op tijd wil ik mijn bloeddrukmeter inleveren het nadeel van de poli bij de vasculaire verpleging is dat niemand zich kan melden dus ook niemand weet dat je er bent.

Na  10 minuten wachten in een wachtkamer meld ik me wel bij een andere balie, die belt een verpleegkundig en binnen 2 minuten kan ik mijn dagboek en bloeddrukmeter inleveren.

Heeft u geslapen? Nee, is dat zo duidelijk.

Terwijl ik naar de afdeling neurologie loop denk is het nog erger dan vanmorgen? Dus ik loop even een toilet in, daar is het secretariaat blijkbaar zijn make-up aan het bijwerken want er staan 4 dames lippen te stiften en ik stoor blijkbaar in een conversatie over een patiënt voor de 4x niet is opkomen dagen. Vol verbazing trek ik de deur dicht en zie ik een hele goede optie het invalide toilet. Terwijl ik de deur trekken hoor ik nog iemand zeggen mevr.. die is alleen voor invalide. Jammer chick hij is nu bezet. Ik draai me om en kijk in de spiegel.  Ik zie er uit als of ik overreden ben door de bus 196 vanmorgen, er zitten wallen onder mijn ogen daar is Amsterdam jaloers op is. Ach man, het is niet te geloven! Nu op weg naar de afdeling neurologie dat is 2 gangen verder, netjes melden bij de balie. Ach kijk ze zitten de 4 musketiers met hun getuite lipjes je zou bijna denken dat je bij plastische chirurgie ben beland. De gemiddelde leeftijd bij neurologie is trouwens zeker 40 jaar jonger dan bij cardiologie dat betekend ook dat het leesvoer voor de wachtkamer ook iets interessanter is. Na 10 minuutjes ben ik aan de beurt, de arts van dienst heb ik wel vaker ontmoet maar was niet mijn arts in het ziekenhuis. Eigenlijk kan hij niets voor mijn doen, medicijnen blijven innemen en voor controle naar de huisarts dat is nu ook je aanspreekpunt. Oke, jullie testresultaten die hebben ook niets opgeleverd. Nee helemaal niets. Dus 40 buisjes bloed voor nope, 45 minuten in een foetus houding met een naald in je rug voor nope! Ja of de internist moet nog iets bij u vinden maar die kans acht ik heel klein. Had u nog vragen? Nou eigenlijk niet medisch gezien ik had er nog 1 en dat is autorijden?

Ja, dat lijkt me geen probleem maar daar gaat voorlopig de revalidatie arts over mocht het niet mogelijk zijn er samen uit te komen kun je contact opnemen.

Goed 10 minuten later sta ik buiten, zo gezond als een vis, maar wel met een CVA. Dat noemen ze een gevalletje pech.

Na de neuroloog moet ik weer naar beneden 1 voordeel dan kan ik nog net even een koffie scoren.

Dr kwok  daar heb je een heel beeld bij. Als een personage uit de donaldduck  maar nee het is een leuk mens. Eigenlijk kan zij eigenlijk ook niets voor me doen behalve me naar de röntgen sturen voor een echo van mijn buik. Daar bekijken we u organen en mijn slagaders, ik verwacht niets te vinden en mijn collega belt u in januari voor de uitslag.

Mijn de balie maken ze een afspraak voor de röntgen geweldig de dag voor kerstmis!

Daar heb je een agenda voor! 1.1

Week 51

Het is een drukke week maar na mijn laatste feestje vind ik dat niet erg meer, ik vind het heerlijk ook omdat het me afleiding geeft. Revalidatie en onderzoeken zijn geen pretje maar het heeft een doel en dat houd je op de been. Tussendoor wil je dus ook leuke activiteiten plannen, ook al wordt je bij al die activiteiten met je neus op de feiten gedrukt. Je spraak is niet zo als dat hij was, alles wat je moet of wil zeggen moet je over na denken. Het is alsof je elk woord van het Nederlands naar en Engels moet vertalen dan Duits en dan in het Frans moet zeggen. Nu kennen Frans en ik elkaar toch al toch niet zo goed, bij het toilet ben ik al afgehaakt. En ja als je wat wil zeggen is mijn grijze massa al weer sneller dan mijn spraak waardoor ik mezelf ook nog eens in de war maak. Vooral als ik moe ben of moe wordt maar, de aanhouder wint elk stapje is een stapje verder.

Maandag:

Daar zit ik gezellig in de wachtkamer alleen kun je dat gezellig wel weg laten na 1 uur!!!! Het is er oersaai er ligt alleen een margriet en de gemiddelde leeftijd is er 85. Nou laat Henny Huisman maar binnenkomen. Na 5 keer overreden te zijn door een rollator mag ik eindelijk naar binnen. U kwam voor een ECG? De verpleegster kijkt met aan als of ze water ziet branden. Ja, dat stond op het programma. Goed dan mag u zich hier uitkleden dan kom ik zo bij u. Na 2 minuten komt ze terug moeten er 5 stickers op mijn borstkas geplakt worden en krijg ik een mooie uitdraai mee voor de internist. Na de ECG mag ik in de kamer daarnaast plaats nemen, daar komt de dokter binnen gespurt. Mevrouw Speksnijder, ik krijgen een filmpje van mijn hart te zien ziet er prima uit voor een leek. Kijk zeg de Cardioloog, je hart tikt als een zonnetje voordat ik het weet zeg ik nou het is net een hart van een varken! Oh, ja dat klopt ook ik laat u alles even zien. Ik krijg een kleine cursus cardiologie en mocht ik nu een biologietoets moeten maken ik zweer het ik heb een tien met een griffel.

Conclusie van de slokdarmecho en de holter is u hart is kern gezond ik kan niets voor u beteken.

U hart tikt als een Zwitsers uurwerk.

Fijn die kan ook weer van mijn lijstje!

Na mijn ECG  en de cardioloog moest mijn bloeddrukmeter geplaatst worden maar omdat ik 2 uur bij cardioloog gezeten heb ben ik veel te laat. De vasculaire verpleegkundig heeft zelfs al een voicemailbericht achter gelaten. Veel te laat kom ik aan om mijn bloeddrukmeter te laten plaatsen, het is gelukkig maar voor 24 uur. 

Overdag wordt elke 15 minuten mijn bloeddruk gemeten en ’s nachts elke 30 minuten

Ik lever netjes een kopie van mijn ECG in en mag naar huis morgen weer een dag.

Dat denk ik! Het nadeel van een bloeddrukmeter is dat je elke 15 minuten je arm recht, stil, en ontspannen moet houden doet de bloeddrukmeter het niet!!! Das jammer denk je de eerste keer over 15 minuten weer een kans helaas dat ding gaat dan elke minuut je bloeddruk meten tot het gelukt. Probeer dan maar eens rustig naar huis te fietsen! 

Mislukt, fail!!!

Het leven stopt niet na een CVA.

13 december 2013

Vandaag heb ik een feestje van mijn werkgever, feestjes zijn zeldzaam vooral als wij ook uitgenodigd worden en je kunt. Mijn neuroloog vind dat ik zoveel mogelijk mijn leven moet oppakken, je zal wat terug slag hebben, je weet wat moe zijn is maar volgens hem is het allemaal waard je kan namelijk steeds meer. Na overleg had ik besloten maar gewoon te gaan, mensen zullen me wel aan zitten staren, vragen stellen maar dat blijft toch. Want dit is de uitgelezen kans om mijn hoofd op te laten brengen en ik kan in ieder geval gaan eten en jullie weten zolang er eten is gaat het prima met mij.

Ik wilde dus gaan fietsen maar mensen vinden dat geen goed plan daarom ga ik maar met de bus.

Bij de bushalte wacht ik op mijn collega, geweldig hoef ik ieder geval niet in mijn eentje naar binnen te lopen. Na een middag luieren ben ik heel fit dus kan dit best aardig volhouden.

Zodra je binnen loopt zie je gezichten verstarren, mensen hebben geen idee wat ze moeten doen.

Sommige zou je echt midden in hun bek willen zeggen ja ben niet dood hoor, andere heb je gewoon medelijden mee, tja de patiënt die medelijden heeft.

De vragen komt van zelf en daar heb ik geen problemen mee zelfs niet met de meeluisterende oortjes. Je merkt dat iedereen een beeld heeft over een beroerte mensen die getroffen worden zijn altijd tussen de 60 en de schijndood en zijn verlamt. Tja sorry dat ik dat beeld moest aanpassen.

Je ziet ook mensen kijken of je ledematen hangen, of je, je armen beweegt, ze kijken hoe je loopt en als je een dansje maakt ze staan klaar staan om je op te vangen.

Als je dan vertelt dat je geen moment bang bent geweest, dat het geen pijn doet en dat je alles kan bewegen kijken ze verbaasd! Wat heb je dan? Ik heb last van afasie, sommige horen iets, andere merken het verschil niet. Aan de avond van mijn avond komt mij te oren dat ik me aanstel, ja zo kun je het ook opvatten! In het ziekenhuis vinden het natuurlijk helemaal prima dat je een bed bezet houd! Ik zal de volgende keer wel een griepje bestellen!!! Het andere kamp vindt dat ik teveel doe, blijkbaar doe je het nooit goed. Ik voel me goed, neem netjes mijn medicijnen in en wat moet ik dan de volgende 60 jaar achter mijn geraniums gaan zitten? Dan moet ik ze eerst kopen want ik heb ze niet! Boem is hoo!! Toch? Ik moet het toch gaan ontdekken kan moeilijk stoppen met leven, daar is het leven veel te mooi voor!

Volgens mij is het belangrijk dat ik doe wat ik wil en niet wat de rest er van vind.
Het leven gaat gewoon verder met mijn CVA anders had het wel gestopt.

Logopedie

Week 50

Qua afspraken een rustig weekje, ik moet me alleen melden bij logopedie.

Het is meer een soort oriëntatie gesprek.

Wat heb je al gedaan, wat wil je gaan doen, hoeveel logopedie wil je, allemaal vragen waar ik antwoord op moet geven. Net of ik ineens verstand heb van logopedie, ik wilde het alleen maar volgen. Heb nog nooit logopedie gehad zelfs niet van meneer vos op de lagere school dus wat moet ik er van weten. Ik wil natuurlijk zoveel mogelijk logopedie wat is dat nu weer voor vraag. Geloof dat ik de afgelopen periode mezelf echt test en zoveel mogelijk wil bereiken.

Als ik 90% van mijn spraak terug kan krijgen wil ik die 90% halen en niet de 85% omdat ik er niets aan doe. Het klinkt allemaal zo makkelijk alleen kan ik momenteel beter mijn huis verbouwen als dat ik een uurtje ga lezen. Vooral hardop lezen tja ik doe voorlees sessies voor Bob, ander publiek laat ik het maar niet aanhoren. Of ik heel veel langzamer ben dan normaal, ja sorry ik lees al 17 jaar niet meer hard op is dat heel raar! Maar langzamer zal het zeker zijn.

Door de logopediste wordt voorgesteld 2x per week logopedie te volgen daar zal wel wat huiswerk bij komen. Huiswerk ach dan heb ik wat te doen. Ik zal 2 verschillende logopedistes hebben omdat beide geen hele week werken bij het revalidatiecentrum, ik weet nog niet of ik dat een voordeel of een nadeel moet vinden. Ik zal het wel ervaren.

Ben al lang blij dat ik eindelijk de therapie krijg die ik als eerste wilde.

Psycholoog en maatschappelijk werker

Week 49 2013

Vandaag mag ik naar de psycholoog en een maatschappelijk werker en daar moet ik heel blij mee zijn. Persoonlijk zie ik het nut er niet van in maar ach het schijnt te moeten.

Als eerst heb ik een gesprek met de maatschappelijk werksters want het is een mevrouw, heel aardig, netjes, beleeft echt niets op aan te merken. Goed ze begint haar verhaal dat ik 3 CVA’s heb gehad! Heel fijn ik heb maar 1 CVA gehad dat vond ik al meer dan genoeg maar blijkbaar heeft die binnen de 100 meter en een mail later al 2 nieuwe op de wereld gezet. Kijk daar kan je dus een maatschappelijk werkster inzetten! patiënten binding? Het zal wel een vergissing zijn en ik ga met verder met het gesprek.

Wat is er gebeurt?

Dat heb je kunnen lezen dus ik heb mevrouw het verhaal vertelt.

Hoe voel je, je?

Fantastisch, ik heb me in tijden niet zo goed gevoelt, wat denk je, niet lekker natuurlijk.

Kun je het een plek geven?

Wat moet ik dan een plek geven? Nou mijn CVA had zich al genesteld in mijn hersenpan voordat ik de aanvraag goedkeurt had! Maar moet ik dat een plekje geven, nee opstaan en verdergaan.

Durf je het te vertellen aan anderen?

Dat ik een CVA heb gehad uhm ja, hoezo zou ik het niet vertellen?

Vind je het moeilijk dat je, je stem kwijt bent?

Nou ja, het is vooral lastig omdat ik alles begrijp en er echt wel iets van vind maar iedereen behandeld aan een kleuter!

Zie je, nog vrienden, bekenden buren?

Ja, hoezo niet.

Namelijk omdat je ‘ziek’ bent?

Dus ook al is het geen griepje vind ik dat onzin, iedereen behalve ikzelf is zich te pletter geschrokken en daarom zouden ze niet langskomen? Ik heb een bezoekschema en ze kunnen inschrijven!

Zo gaat het nog een paar minuten verder maar, ruim voor de eindtijd verteld ze me dat ze niets voor me kan doen en wenst me een goed herstel toe. Fijn nu mag ik 20 minuten langer wachten op mijn volgende afspraak.

In de wachtruimte pak ik een koffie en wacht ik tot de psycholoog mijn op komt ophalen.

De psycholoog is ook al een vrouwelijke vorm, ik kan weer gaan zinnen deze pakt het iets anders aan ze heeft net al van haar collega gehoord over mijn ervaringen en wilde nog vragen stellen.

Heb je een fijne jeugd gehad?

Hallo ik zit hier voor mijn CVA mijn jeugd lijkt me niet zo’n belangrijk onderwerp.

Oh wil je er niet over praten? Dan praten we er niet over!

Nou ik wil er wel wat over zeggen maakt mij niet uit maar vind het onzin, mijn jeugd was prima.

Woon je in de stad?

Nee een dorp zeg maar gerust gehucht.

Speelde je buiten?

Nee natuurlijk hallo, in mijn tijd waren er geen ipods, ipads, smartphones, pc’s of dat soort ongein, je speelde buiten.

Wat voor onderwijs heb je gehad?

Gewoon basisonderwijs

Ik bedoel openbaar , Christelijk, Katholiek of vrije school.

Christelijk protestants onderwijs.

Wat heb je daarna gedaan?

Land en tuinbouwschool, dierverzorging, pabo en theologie.

Kon je geen keuze maken?

Ja wel maar ik moest wat he.

Ik hoorde van mijn collega dat je geen enge ervaringen hebt van je CVA klopt dat?

Nee ik kon alleen niet praten.

Je hebt geen pijn gehad?

Nee

Het is toch een bijna dood ervaring zou je zeggen en je hebt geen angst gehad zeg je, je mag er we bang voor zijn?

Ik ben dankbaar dat er niets gebeurt is dat er geen gewonden zijn gevallen omdat ik last had van een CVA. Ik ben dankbaar dat ik er zo goed van af gekomen ben. Ik ben dankbaar voor al mijn zegeningen, maar ik heb echt geen angst gehad, ik heb geen moment gedacht dat dit mijn dood zou zijn maar als het zo was geweest deed het in ieder geval geen pijn!

Mevrouw moet nu even recht op haar stoel gaan zitten die kwam aan.

Je zegt pijn bij de dood ben je daar bang voor?

Nee, niet echt alleen iedereen wil heel oud worden in goede gezondheid en slapend doodgaan maar, weet dat dit niet voor iedereen weg geld.

Oh heb je een idee over doodgaan?

Ja is dat zo raar?

Nee, dat niet. Heb je wel eens een dode gezien?

Ja, dat heb ik wel eens gezien (als zij suggestief doet kan ik dat ook).

Meestal vinden wij dode en zieken mensen eng en geven een God de schuld?

Nu was ik er klaar mee echt klaar mee:

Mevrouw mijn vader is overleden toen ik 21 was, ik heb gezien wat lijden dus is en ik ben niet bang voor de dood. Ik hoop graag 100 te worden en was zeker niet van plan uit te stappen maar, als het zo is dan kan ik daar zelf niets aan veranderen. Ik heb totaal geen idee wat ik hier moet gaan doen met deze vragen komen we natuurlijk niet veel verder.

Ze is geschokt. Dat is hard?

Nee, dat is niet hard dat is het leven en dat krijg je niet altijd als een zacht gekookt eitje gepresenteerd! Als je op deze aarde geschopt wordt weet je zeker dat je er ook vanaf gaat, tussen door hoop je dat je de juiste schoenen aangereikt krijgt maar het pad moet je toch volgen.

Soms kan je links of rechts of rechtdoor maar sommige dingen komen toch op je pad en daar moet je van het beste van maken. Als ik hier ga zitten miepen over hoe zielig ik wel niet ben, ben ik over een uur heel zielig.

Je bent ook zielig?

Nee, ik ben niet zielig het zit me niet mee, het is heel, heel, heel, heel vervelend maar ik ben niet zielig.

Ik denk dat je sterk bent maar iedereen heeft een moment dat hij of zij het niet meer aan kan.

Dat moment heb ik niet of nog niet gehad maar als ik hem heb dan bel ik mijn huisarts en die kan me best wel doorverwijzen.

Mevrouw zit verstokt in haar stoel

Ja, ja, heb je wel het idee dat je het verwerkt als je zo hard ben?

Hard? Ik kan huilen om Bambi dus hoezo hard?

Ik kijk op de klok ik heb nog vijf minuten.

Ze gaat het afronden, gelukkig daar zijn we ook weer vanaf.

Mevrouw Speksnijder ik denk niet dat ik u iets kan aanbieden waardoor je het makkelijker kan verwerken. Ik heb de indruk dat u zelf prima weet waar u staat en waar u naartoe wil, als u hulp nodig heeft kunt u mij bereiken maar dat lijkt me in u geval niet nodig om nog een vervolg afspraak te maken.

Mij ook niet.

Het enige rare onderbuik gevoel wat ik aan deze morgen overhoud is;

Als je halverwege in de put klem zit ben je eerder op de bodem dan boven!

Verder onthoud ik mij van elk commentaar.

Vasculair verpleegkundige (ongeschikt voor de jeugdige lezer)

Week 50 2013

Mijn ziekenhuis afsprakenkaart is de leidraad van mijn leven althans dat gevoel heb ik.

Dan staat daar u heeft een afspraak met een vasculaire verpleegkundige, maar  wat doet zo’n iemand? Als kind van mijn tijd pak ik geen encyclopedie maar vraag het  Google die bied mij 42300 opties in 26 seconde.  Dus ik heb een idee wat zo’n iemand doet, geweldig maar wat ik zelf krijg daar zijn nog legio mogelijkheden voor. Dus ik ga er maar heen en we zien wel wat de bedoeling is.  Aangekomen wil ik me netjes melden bij de balie maar blijkbaar is dat niet nodig want ik kan gewoon gaan wachten in een wachtkamer, al is dat een raar woord voor een gang met stoeltjes maar,  het is ruimte besparend. Ik wordt opgehaald door een mevrouw, in de juiste kamer aangekomen zit daar een meneer die het gesprek leid in het kader van zijn stage opdracht. Na de eerste 3 vragen heb ik het idee dat ik beter een vragenlijst had kunnen invullen. Daarna wordt de het boeiend, in die zin dat ik me compleet verbaas over de vragen, wie heeft die verzonnen? Wat heeft dit met mijn CVA te maken?

Wat wordt er dan allemaal gevraagd vraag je, je af nou ik doe even een greep uit het vragenrondje:

• Hoeveel groente, fruit, brood, vlees, vis en snoep eet u per dag/week?
• Hoeveel beweegt u per week?
• Hoeveel drinkt u?
• Drinkt u alcohol? Rookt u? Gebruikt u verdovende middelen?
• Welke ziekte en aandoeningen komen er voor binnen u familie?

Dan denk ja logisch dat die vragen gesteld worden toch daar kan ik wel een rede voor bedenken.

nu een greep uit de onlogische vragen:

1.        Bent u religieus?
2.        Hoeveel seksuele partners heeft u/heeft u gehad?
3.       Hoeveel seks heeft u in een week?
4.        Bevredigd seks u?
5.        Heeft u ongewone hobby’s?

Kijk als ik deze vragen in had gevuld samen met een paar vriendinnen op zaterdag avond in een melige bui onder het genot van een glas rosé dan had hij de volgende antwoorden ontvangen.

1.     Ik geloof in Sinterklaas
2.        Na mijn afasie heb ik moeite met tellen dus zal ik een lijstje doorgeven?
3.        Ik dacht dat seks bedoelde met beweging!
4.        Ja zo niet dan wordt het tijd de partner in te ruilen.
5.        Ik speel graag volleybal op de nudistencamping en daarnaast hang ik graag aan de kroonluchter.

(Bij deze wil ik mijn verontschuldigingen aanbieden voor mensen die na hun CVA enige klachten hebben waar ik zojuist heel lacherig over gedaan heb en dit als ongewenst gedrag zien)

Gelukkig heb ik me natuurlijk heel netjes gedragen. Na de rare vragen wordt ik begeleid naar een onderzoekskamer, u kunt zich hier uitkleden voor het onderzoek! Shock dus, maar ja zoals het hele ‘nette’ meisjes geleerd is doet ik natuurlijk wel wat er wordt gevraagd. Oh mevrouw u mag u onderbroek aanhouden dan kom ik zo bij u terug.

Daar lig je dan bijna naakt (met uitzondering van je onderbroek, 5 stickers op je borst en een kastje om je nek) op een koud lederen bank/ bed met de een half gordijn tussen jou en de deur! Terwijl ik lig te wachten doet er iemand de deur open. Oh deze is bezet en de deur gaat weer dicht (geen sorry). De tweede keer dat de deur geopend wordt zijn het gelukkig de juiste mensen al is dat ook geen geruststelling. U mag even hier heen komen op de weegschaal, en die getallen wordt je ook niet vrolijk van ik zeg het eerste voornemen voor 2014 staat genoteerd! Daarna na de wordt ik gemeten en ik begin mijn langzaam af te vragen waarom ik mijn kleding uit moest? Dan krijgen we bloeddruk meting en pols dus ik had mijn kleding gewoon nog 5 minuten aan kunnen houden! Maar dan kan ik weer op de bank/bed gaan liggen. We gaan u slagaders allemaal handmatig testen op doorstroming. Dat houd in? Dat we u oppervlakkige slagaders op polsslag voelen. Daar gaan we dan van boven naar beneden, hals, oksel, pols, lies en mijn enkels worden gemeten en dat is helemaal in orde. Daarna wordt mijn bloeddruk en hartslag nog een keer liggend gemeten en mag ik me weer aankleden terwijl er 2 verplegers staan te kijken hij is fijn, das handig want dan kan ik nog wat vragen beantwoorden kan beantwoorden. Natuurlijk vind het natuurlijk helemaal niet ongemakkelijk???
De eerste vraag begint al lekker, hoe is het met u menstruatie, kijk die had ik echt niet aan zien komen!!!
Terwijl 4 mannen ogen je aan zitten te gapen en je jezelf aan het aankleden bent vind ik het een niet gepaste vraag. Na even aarzelen heb ik hem toch maar even beantwoord, al betwijfel ik of 1 van de 2 mannen begrijpen waar ik het over heb.
Als ik klaar ben met aankleden wordt ik weer naar de eerste kamer gebracht.

Mijn cholesterol en mijn bloeddruk is goed dat was het al bij opname maar nu ook, u eetpatroon is goed daar kunnen wij niets aan verbeteren. We maken een afspraak zodat er een bloeddrukmeter geplaatst kan worden omdat u bloeddruk wat aan de lage kant is. Dat kan nadat u een ECG heeft gemaakt bij de cardioloog want dan kunt u gelijk een kopie van de ECG bij ons inleveren.

Geweldig ik kan mijn strippenkaart dus weer inzitten volgende week.

Kennismaking met het revalidatiecentrum

Anderhalve week wachten is best lang als je alles snel , snel wil.

In het ziekenhuis hadden ze gezegd dat het wel even kan duren voordat je logopedie krijgt, een week of 2/3 duurt het zeker. Dus toen vandaag was ik zeer verheugd dat ik een brief ontvangen had waarin mijn aanmelding bevestigd wordt. Daarnaast is mijn verbazing groot als ik een bijgevoegde brieft begin te lezen. In deze brief word mijn wettelijk vertegenwoordiger op de hoogte gesteld van mijn aandoening en de mogelijke hulpverlening hierbij kan gedacht worden aan:

-              Hulp bij de persoonlijke verzorging

-              Huiselijke hulp

-              Een machtiging voor financiële verantwoordingen  

En nog meer onzin, na het lezen van de bovenstaande wilde ik naar het onderstaande nummer bellen helaas, niet werkend in het weekend. Ik was ziedend wie dachten ze wel dat ik was.

Na het  me voorbereid te hebben leek het me een goed idee om mijn verzekering eens te bellen, waarom ze deze onzin gaan betalen? Ze bedankte me hartelijk voor de informatie en zouden contact opnemen met de instelling, zelf ga ik ze ook maar eens bellen.

Ik moest dit zien als een vergissing en mevrouw bood haar excuses aan.

Nog geen 24 uur na mijn telefoontje krijg ik een nieuwe brief van het revalidatiecentrum dit maal uit Gouda heel fijn. Ik krijg zo snel mogelijk een afspraak bij de disciplines die mijn behandeling mogelijk maken. Oke, ik moest toch alleen naar logopedie?

Naar al de rare ontwikkelingen wil ik graag even een gesprekje met mijn revalidatiearts in het ziekenhuis, dus bel haar secretariaat.

Die vinden het niet noodzakelijk om een afspraak te maken maar zullen het aan de arts doorgeven.

Ik ben verbaasd, ik ben de patiënt die een afspraak wil met een arts die mijn revalidatie begeleid en dan is dit niet noodzakelijk voor het secretariaat? Lijkt me duidelijk een gevalletje kaniewaarzijn?

Gelukkig belt de arts zelf nog terug voor een afspraak of het morgen schikt, maar natuurlijk dan heb ik natuurlijk nog niets te doen? Maar tussen alle afspraak door heb ik nog wel een gaatje in mijn schema.

15 minuten voordat ik een afspraak heb met de revalidatiearts zit ik rustig in een wachtkamer op tijd want je gaat natuurlijk niet te laat komen. In de wachtkamer worden dus ook gewoon oefeningen gedaan met kinderen om testen te doen. Wat is er natuurlijk leuker als door een gang rennen en dan verder glijden op je sokken. Je hoort het ik vermaak me kostelijk vooral de mopperende moeders zijn een vermakelijke glimlach waard!

Mijn revalidatiearts is verbaasd u praat een heel stuk beter als de laatste keer dat ik u gezien hebt.

‘Ja, de laatste keer dat ik u gezien heb was ik krokkie van mijn onderzoeken en had ik nog weinig geoefend met logopedie.’

Ze is blijkbaar verbaasd, haar ogen staan wijd open en ze is schuin op haar stoel gaan zitten.

Ik vertel dat ik het nogal raar vind dat ik niet alleen naar logopedie moet maar eerst nog naar maatschappelijk werk,  een psycholoog en vooral de rare brief

Ze verzekert me dat het allemaal normaal is, het is allemaal uit voorzorg, de brief vind ze ook raar maar verwacht dat het echt een vergissing is. Ik moet het maar allemaal volgen en als ze niets vinden dan hoef ik er echt niet naartoe.

Na dat ik beloofd heb mij netjes in te zetten voor mijn herstel ga ik terug naar huis.

Holteronderzoek

6 december 2013

Ik zou vandaag een afspraak hebben de cardioloog tenminste dat staat op mijn afsprakenkaart.

In het ziekenhuis aangekomen blijkt het ietsjes anders in elkaar te zitten, u krijgt een holteronderzoek, ja natuurlijk en dat is? Via het holteronderzoek kunnen wij zien of u hart goed functioneert u heeft geen uitleg gehad? Nee anders vraag ik het niet het maar, ik heb toch al een slokdarmecho gehad was dat niet duidelijk? Mevrouw hier kijken naar u ritme etc, het kastje registreert dit en dan kunnen wij dat naderhand uitlezen. Rustig wacht ik op de wachtkamer, waar ik met mijn aanwezigheid de gemiddelde leeftijd met 20 jaar verlaag. Een hele oude man 98, vraagt mij op wie ik wacht, je opa, oma? Uhm nee meneer ik heb zelf een afspraak! Oh meneer is even stil maar de 30 minuten die ik daarna moet wachten heeft meneer blijkbaar heel blij met zijn aanspraak. Na 45 minuten wachten mag ik eindelijk een kamertje betreden. Een gordijn, bed,stoel en een verpleegkunde wachten me daarop. In de veronderstelling dat ik gewoon een dag met dit kastje rond moet lopen worden er dus 5 stickers geplakt. U mag u bovenkleding uittrekken dan kom ik u zo bij u terug, dat zo is 10 tja de gemiddelde leeftijd hier is natuurlijk niet in staat binnen een minuut zijn kleding uit te trekken. 

Als de verpleegster terug komt met een pakketje begint ze het plakken van de stickers. Na 3 stickers zegt ze 5 dagen is wel lang voor een onderzoek. Het is dat ik op een bed lag want ik had gegarandeerd plat op de grond gelegen! Uhm ja ik heb een CVA dus weet niet of dat normaal is? De verpleegkundige is verbaasd, oh echt, wat erg! Mevrouw er is 1 sticker een beetje lastig te plaatsen, zou u het erg vervelend vinden om u BH 5 dagen uit te houden. Ja,dat lijkt me geen goed idee, of het moet niet anders kunnen! Je denkt toch niet dat ik 5 dagen met mijn borsten op mijn knieën ga lopen daarnaast denk ik dat mijn rug het ook niet apaiseert! Het probleem zit dus in een stickertje wat dus 2 centimeter naar beneden geplaatst moet worden. Lekker belangrijk. De 5 stickers zijn bevestigd kastje aangesloten wij adviseren een strak shirt te dragen tijdens dit onderzoek zodat de stekkertjes niet zo snel los kunnen schieten. Het kasje is een ingenieus stukje techniek maar moet via een tasje om je nek gedragen worden. Niet echt mijn ideale methode maar, zolang ik mezelf niet ophang gaat het vast prima.  Je krijgt 2 stickers mee voor het geval dat er 1 los laat, na dat ik er op gewezen heb dat ik hier 6 nieuwe in een dag had kreeg ik er toch iets meer mee. Als ik ze niet gebruik moet ik ze teruggeven maar dat lijkt mijn niet meer dan logisch ze zijn niet zo leuk dat je ze spontaan als versiering gaat gebruiken. De jeuk is verschrikkelijk al na 30 minuten erger dan de stickertjes in het ziekenhuis maar ja dat overleven we ook wel weer. Mezelf wassen met een washandje moet lukken en mijn haar maar wassen in de wasbak. De zuster zegt dat kun je toch gewoon even niet wassen, ze heeft blijkbaar geen idee hoe dat er dan uit ziet na 5 dagen! Er is na 24 uur al geen kam meer door te halen, dus laat staan 5 dagen, sorry ik hou me dus niet helemaal aan de regels. Na 5 dagen moet je het kastje inleveren, verder vragen wij of je zoveel mogelijk activiteiten wil doen, fietsen, lopen, eigenlijk wat u altijd heeft gedaan en dan wens ik u veel sterkte. Mijn inlevermoment is gelukkig gecombineerd met de neuroloog en de vasculaire verpleegkundige dat scheelt weer wat reistijd. Bij de balie krijg ik een uitlegformulier mee zodat ik weet wat de regels voor de onderzoek zijn bij het lezen merk ik dat het vooral bedoelt is dat je het zeer prijzige kastje niet vernield.

Mag ik onder het dekentje?

Wat helpt?
Een beetje lief voor me zijn ;) dan deel ik ik best me dekentje met je :p.

I’m back

Eerste week thuis!

Woensdag:

Heerlijk om in je eigen bed wakker te worden, niemand die zegt wat je moet doen.

Netjes je medicijnen innemen, je medicijnen ophalen bij de apotheek, boodschapjes, praatje hier en daar maar vooral fietsen, lopen en buiten zijn. Daarnaast moet ik ook buiten het ziekenhuis mijn gemak houden. Ik doe al wat aan logopedie en zoek van alles op het internet, Alles wat met taal temaken heeft kost echt veel energie, stofzuigen, stoffen, dweilen, afwassen, wassen alle huishoudelijk taken zijn een eitje maar 1 woord uitspreken moet ik een marathon voor lopen.

Er is een schema voor bezoek, ben blij dat ik dat erin gehouden heb, dan kan ik de energie beter managen! Mijn 2 nacht thuis is iets minder geslaagd ’s avonds voor het slapen gaan moet ik een Cholesterol  pil in nemen. Op zichzelf geen probleem alle wat er met deze variant is weet ik niet maar ik heb een nacht boven de wc gehangen.

Donderdag:

Heel de morgen ook nog duf, moe, bibberig en vooral energieloos. Na toch maar even de doktersassistente gebeld te hebben kan ik ’s middags langs komen, of moet de dokter bij u langs komen? Nee hoor als ik struikel rol ik zo de praktijk in, dus die 200 meter kan ik nog wel lopen. De arts is verbaast, dit heb ik nog nooit gezien, heel geruststellend ook. De arts is wel heel meedenkend en regelt dat ik mijn medicijnen uit het ziekenhuis krijg van het zelfde merk dat zal het probleem zijn.

De rest van de week gaat best aardig, voel me iets minder moe en kan langer lezen en iedereen zegt dat mijn spraak wel beter gaat. Het gaat nog helemaal niet zoals ik wil, het gaat nog steeds veel te langzaam ik wil sneller maar ik kan niet! Iedereen zegt dat ik me rustig houden, rustiger als dit gaat het niet hoor, of je moet de batterijen er echt helemaal uithalen. Doe de oefeningen die de logopedisten van het ziekenhuis hebben voorgesteld in de hoop dat de echte revalidatie snel kan beginnen.

Bye bye ziekenhuisbed

26 november 2013

Pfff om half 9 wordt ik uit mijn bed gegooid, er wordt van mij verwacht dat ik mijn ontbijt wegwerk en mijn medicijnen opeet. Mijn buurvrouw heeft blijkbaar nog beltegoed, ze belt al weer, kan ik dan niet eens rustig ontbijten? Na een douche wil ik graag slapen, mijn buurvrouw denkt daar anders over, ze belt , belt , belt en belt. Van nijd dwalen ik op de gang, op een gegeven moment ben ik zo moe dat ik op gang in een hoekje ga zitten in de hoop daar maar te dommelen. Mijn buurvrouw hoor ik zelfs op de gang te bellen. De fysiotherapeut vraagt waarom ik niet in mijn kamer ga zitten, na dat hij er zelf even is gaan kijken, komt hij terug lopen. Als ik jou was zal ik aan de zusters vragen of je in de familiekamer mag zitten, dat heb ik daar maar gedaan. De familiekamer is rust maar een lekkere stoel, bank of bed is er niet. Van ellende ga ik maar op mijn bed liggen, oordoppen in liggen. De zaalarts komt naar mijn bed, we hebben het plan je met bezoek naar huis te sturen maar we wachten op de cardioloog we proberen haar nog te bereiken. Aan de zaalarts vraag ik of ze wat aan mijn buurvrouw kan doen, nee helaas niet ik kan haar ook niet verstaan. Er wordt een 3^e patient binnen gebracht in deze mini kamer, mijn persoonlijke ruimte is nu opgeperkt tot 3m2 . Na opname moet mijn buurvrouw gelijk weg ze krijgt mri scan, röntgen eigenlijk gelijk een mega check, die zien we dus de hele middag niet meer. Tijdens het bezoekuur ben ik echt moe, ik kan nog niet naar huis want de cardioloog heeft gezegd het zag er goed uit maar daarna heeft ze geen toestemming gegeven voor mijn ontslag. Heel jammer want nu moet ik blijven en hou ik ook nog een bed bezet. Tijdens bezoekuur is ook bezoek voor mijn buurvrouw, jaja en natuurlijk zitten ze daar heel rustig voor haar bed. Er is een kleinkind aan het spelen op de grond, dochter hangt in een stoel en 2 aso pubers hangen tegen de muur. Nu puf ik ook, iets minder als de bevalling en nu krijg ik allerlei opmerkingen naar mijn hoofd geslingerd. Het bezoekuur is voorbij natuurlijk is haar bezoek er nog steeds, de zaalarts komt naar binnen om mevrouw te vertellen dat ze naar huis mag. Ik spring een gat in de lucht, bij spreken dan want ik heb er geen kracht meer voor.

Mevrouw kan met paracetamol naar huis, want met een beetje rugpijn doen ze niets, natuurlijk wordt de hele familie gebeld om er op te halen en ik zit er dus nog een uur aan vast.

Na een uur komt de familie druppelen, ik vertrek, ik loop heen en weer op de gang en vraag aan de zaalarts of ik al naar huis mag? De cardioloog zit in een operatie en zal zo snelmogelijk contact met haar opnemen, haar assistent zegt dat er echt niets is wat mijn ontslag tegenhoud maar hij kan geen handtekening zetten. Als het eindelijk familie compleet is gaat buurvrouw naar huis, tijd voor rust, reinheid en regelmaat. Rust dat komt met goed in de oren ik doe een powernap, daar knap ik van op.

Om half 5 komt de zaalarts aan mijn bed, u mag naar huis! We regelen de papieren en recepten voor u en u kunt gaan. Zo snelmogelijk wil ik opgehaald worden, taxi moeder komt als spidy aangereden.

Mijn medicijnen kan ik bij de dam ophalen maar die is pas om 6 uur open en mijn eigen apotheek sluit om 5 uur, na navraag kan ik mijn medicijnen voor vanavond en morgenochtend meenemen en kan ik morgen zelf bij mijn eigen apotheek ophalen. Geweldig ik ga naar huis!!!! Als is thuis kom ga ik eerst maar even boodschappen doen zodat ik wat te eten heb. 

Oh wat is het heeerrrlijkkk om in je eigen bed te slapen

Mag ik alsjeblieft slapen.

25 november 2013

De onderzoeken van vandaag hebben me opgebroken, men middagslaapje heeft me gered anders had ik het bezoekuur al niet eens gehaald. Mijn buurvrouw is weg, het is dus heerlijk rustig op mijn kamer. Vanmiddag merkte ik dat de kamers weer aardig gevuld waren, opvallend dat neurologie in het weekend zo rustig is, neurologische aandoeningen ontstaan of openbaren zich toch niet alleen door de weekend. Ik denk nog even wat na en ja dat kan ik nog :-) terwijl ik voor het eerst in een week GTST kijk gevolgd door CSI en Bones. Terwijl ik bezig ben mijn tv uit te zetten mijn smartphone aan zijn infuus te leggen komt er een zuster een bed opmaken. Ik denk lekker, doe dat morgenochtend ik wil graag slapen. Nou dat kan ik dus mooi vergeten er komt een hele Marokkaanse familie binnen denderen.  Dochter, zoon, kleinkinderen iedereen is blijkbaar opgetrommeld om iemand in het ziekenhuis te brengen.

Iedereen komt hier natuurlijk met een rede dus het zal wel allemaal, dochter doet het eerste deel van de opname omdat moeder geen woord Nederlands spreekt bij dit deel van de vragen zijn alle mannen uit de kamer verdwenen. De vrouwen verdwijnen en zoon vertaalt en beantwoordt de 2^e deel van de vragen. Gelukkig het is 1 uur eindelijk is de hele invasie opgeheven, slapen! Terwijl ik mijn voor de 3^e keer inwikkel in mijn deken en mijn ogen sluit krijg ik bijna een hartaanval, nog geen 3 meter van mijn hoofd gaat een mobiel met ringtone Nokia en volume luchtalarm, terwijl ik poging 4 inzet om te slapen gaat mijn buurvrouw gezellig bellen, ze kan nog lachen ook! Bij dit soort acties hoop je dat er een bewaker van 2 bij 2 voorbij komt lopen het geval optilt en buiten het ziekenhuis boem laat vallen, in dit geval komt er zustertje van een jaar of 17 de kamer in kijkt en loopt door (niet dat ik tegen jonge zusters ben maar een bitch van 64 had nu wel wat effect gehad).

Mag ik alsjeblieft slapen?

Het is 2 uur mevrouw loopt elke 5 minuten heen en weer en naar de wc, terug naar bed daarnaast puft ze als iemand van het programma van de bevalling. Ik ben er zo klaar ben, voor de zoveelste keer strompelt ze voorbij de muur en haar buik vast houden, ik kom mijn bed uit en vraag of het misschien iets zachter kan, aangezien ik heel graag wil slapen. Ze kijkt me aan en zeg ik ziek, dus ik doe dat. Natuurlijk mevrouw en ik lig hier voor mijn lol want de bedden zijn hier fantastische.

Nadat mevrouw nog een uur heeft liggen puffen loop ik de gang op, dat moet je dus niet doen ’s nachts er gaan wat lichtjes branden :p, ik loop naar de zusters post en vraag of er iets gedaan kan worden aan mijn nieuwe kamergenoot? Sorry, mevrouw spreekt geen Nederlands. Ze verstaat het prima ze hoort blijkbaar wat ze wil horen! Zonder resultaat loop ik terug naar mijn bed, de zuster loopt achter me aan, u moet ook niet over bloten voeten lopen hier, straks valt u en breekt een been! Waarop ik antwoord, ik heb het idee dat ik op de gipskamer best rustig kan slapen!

Om 4 uur ben ik zo moe dat ik van ellende in slaap val. 

Kunnen we de maandag voortaan overslaan.

25 November 2013

Dan wordt je om 7 uur uit je bed gehaald omdat je nog even mag eten en drinken voor je medicijnen.

Je zal er spontaan een ochtendhumeur van overhouden. De zuster komt met mijn niet verwachtend ontbijt aan. Dat had ze dus niet hoeven doen, ik ben blij gemaakt met een dode mus, een hele dode mus! Het ontbijt van vandaag is thee met een droog beschuitje, dan vraag ik je, had dan niets gegeven. Ik moest het toch maar opeten en drinken want dat was beter met de medicijnen.

Ben maar begonnen met het beschuitje, daar krijg je een droge strot van, het zou verboden moeten worden. Dan maar beginnen aan mijn luizenwater, smaakjes kon er niet vanaf zeker, ben ik verwent, nee, hoor het lijkt alleen maar zo. Als dank voor het ontbijten krijg ik mijn medicijnen wat eerder met wel geteld 3 slokjes water. Nu mag ik vasten, dat is lang geleden, diep respect voor de moslims die dit elk ramadan doen zou het niet kunnen. Om mijn tijd te verdrijven omdat mijn TEE om 2 uur is ga ik maar douche, denk niet daar gaat ze weer een uurtje onder de douche zitten dat verveld. Na een korte douche ga ik maar even wat logopedie oefeningen maken. Dan staat ineens de neuroloog voor mijn neus, hallo de ronde is toch pas om 3 uur! Verbaasd kijk ik hem aan, achter hem staan weer 4 nieuwe hulpjes waarvan één een zaalarts blijkt te zijn. Mevrouw de meeste uitslagen zijn binnen alles is negatief, de reumatoloog kan niets voor u doen, de cardioloog doet een TEE vanmiddag waarvan u informatie hebt gehad dus is er nog een test die wij kunnen en willen doen. Ik vraag welke informatie? Oh dat komt zo de zuster bij u brengen zegt de zaal arts. Ik wilde vanmorgen bij u een ruggenmergpunctie laten doen. Hij legt uit waarom dat verstandig is en dit ook nog een mogelijk is om achterhalen waar de beroerte vandaan komt. Ik stem in, de arts komt u dan rond 11 uur halen 5 minuten werk en dan kunt u rusten tot u TEE. Maar natuurlijk ik had een vage uitleg gehad van een slokdarm echo doe er een ruggenmergpunctie bij en de dag kan niet meer stuk. Na dat het gezelschap vertrokken is komt nog even de logopedist op visite, ik wilde een koffie gaan drinken ga je mee? Ja gezellig maar, mag niets drinken. Oh, sorry, na een klein gesprekje, wel blijven oefenen he! Ik denk ja ik doe mijn best maar, beloof hem netje te blijven oefenen. Mijn buurvrouw is wat zenuwachtig want ze mag naar huis, ze heeft beperkt hulp der therapeut heeft haar gezegd u kunt gewoon maaltijden kopen dus koken is geen probleem. Ik denk wat een zorg, geweldig er gaan miljoenen in om waarbij tonnen word verbrast aan managers, geen communicatie en de eiland cultuur van mijn specialisme en deze mevrouw krijgt net 5 minuten meer thuishulp, leven de zorg! Om 11 uur wordt ik opgehaald door 2 hulpjes en de zaalarts, ik mag op mijn bed blijven liggen en dan wordt de punctie in een klein kamertje gedaan. Had u nog vragen vraagt een hulpje ik ja…. Hij geeft antwoord maar de zaalarts verbeterd hem. Hij komt met een mega naald aanzetten en ik vraag ga jij het doen? Waarop hij antwoord ja hoor mevrouw maakt u zich niet druk ik doe dit al een jaar. Oke gelukkig hoef ik niet te kijken! Ik moet mijn shirt uittrekken en op mijn zij in een foetushouding gaan liggen, best comfortabel al zeg ik het zelf. Ik kom u eerst verdoven met een koud doekje daarna prikken de naald er in, dan kunnen we de 3 buisjes vullen en over 5 minuten kunt u terug naar zaal.

Het koude doekje was heel even, daarna de naald en die deed me daar pijn!!!! Maar ja je kunt natuurlijk niet bewegen want dat ding zit in je ruggenmerg. Ik kon wel janken, heel goed mevrouw hij zit er in rustig blijven liggen en dan lopen de buisjes vanzelf vol, niet dus. Buisje 1 was dus voor de helft gevuld en toen dacht mijn hersenvocht ik wil niet, ik wil niet, ik wil niet, dus kwam ook niet. Na 45 minuten was ik gesloopt, die foetushouding is dan ineens niet meer comfortabel, er was er eindelijk genoeg verzameld. Krijg een pleister op mijn rug en wordt terug naar mijn kamer gereden. De hulpjes zijn zo enthousiast dat ze mijn bed ik de muur parkeren, stucwerk ligt op de grond maar, dat maakt niet uit daar zie je niets van. Mevrouw u moet 20 minuten tot 30 minuten blijven liggen op u rug en zoveel mogelijk water drinken. Nu rol ik bijna van mijn bed, probleempje ik mag niets drinken heb een slokdarm echo vanmiddag, oh, dan hoop ik dat u niet veel hoofdpijn krijgt. Nog een goede dag en weg zijn ze, ja ik moet toch 30 minuten blijven liggen dus er achteraan rennen lukt niet. Na 30 minuten liggen moet ik een stukje lopen dat gaat prima, ben alleen gebroken, ik heb er geen kracht meer voor. 

Op mijn bed lees ik de info over mijn TEE dat staat dus voor transoesophagale echografie in het Nederlands een slokdarmecho. Ik neem afscheid van mijn buurvrouw die mag naar huis. Om 1 uur wordt ik opgehaald en om 2 uur de kamer voor de echo in gebracht. Normaal krijg je een verdoving voor je keel maar ik was zo moe dat ze mee helemaal onderzeil gemaakt hebben. Gelukkig want die slang die voor mijn neus lag leek me geen pretje.

Ik krijg nog net een stikkend gevoel mee en zie een slang uit mijn mond verdwijnen ik ben nog zo duf dat de zusters mijn aankleden en ik kan nog geen boe of bah zeggen. Ik wordt naar mijn kamer gereden en hoor daar dat ik heel veel moet drinken en wat moet eten. Dit hoor je niet vaak maar ik denk geef mijn portie maar aan fikkie, ik doe even een tukkie. Om half 5 ben ik bij en denk ik eten en drinken, 8 boterhammen, 3 sap, 2 koffie verder gaat het wel aardig. Al ben ik echt heel moe.

Na het bezoekuur hoop ik snel te slapen, helaas was dit een wens van de gedachten de nacht zou me weinig nachtrust bieden.

Thuis

24 November 2013

Home is where the heart is!

Wat een cliché he maar, het is zo waar!

Heerlijk!!!!! Niemand die zeurt over hoeveel koffie je drinkt! Niemand die je wakker maakt voor het ontbijt waarbij het nadeel is dat je zelf je ontbijt moet maken. Niemand die 3x per dag je bloeddruk opneemt. Niemand die je hartslag gaat tellen.

Gewoon helemaal niemand!!!! Je kunt helemaal alleen af en toe is dat heerlijk, dit is zo’n moment. Een moment waarbij je even komt rust komt, je jezelf even kunt opladen nu moet ik wel bijna helemaal opladen. Mijn accu doet het nog niet zo goed, na 2 uur opladen is er een klein streepje, je kent ze wel van je smartphone, altijd leeg of onderweg zeker als je 24/7 spelletjes  speelt. Al heb ik fysiek geen noemenswaardige  klachten, alles kost me mega veel kracht. Of je de 4daagse hebt gelopen en iemand dan zegt gefeliciteerd we doen nu een marathon.

De dag kom ik prima door, mijn tas weer gepakt voor het ziekenhuis, ophaalt door moeders omdat we gezellig met zijn alle gaat eten. Na 5 minuten eten denk ik, zijn wij altijd zo druk? Merk dat het energie opzuigt als een tornado alleen ik wacht op het moment dat het dus weer uit de lucht komt zetten. Na 30 minuten eten wil ik naar bed, sterker nog ik ga naar een bed. Na 30 minuten liggen, ga ik nog ff douche om wat op te frissen, in de hoop dat ik nog een beetje wakker wordt. om half 8 moet ik in de auto, ik moet me natuurlijk om 8 uur melden, heb mijn ziekenhuisbandje maar weer om gedaan, hergebruik in het kader van de bezuinigingen! Scoor nog ff en cappuccino en zoek ‘mijn’ bed weer  opzoeken, mijn buurvrouw is blij dat ik terug ben, zij mag morgen helemaal naar huis. Mijn tas met kleding in mijn lokker, hang me jas op en zet mijn schoenen erin. Weer mijn homesocks aan omdat daar lekker antislip onder zit. Ik bewonder mijn bed, ik had toch al mijn kaarten mee genomen naar huis? Op mijn bed ligt een stapel enveloppen, ben totaal verbaasd. De zuster komt aanlopen, je hebt veel fans hoor! Ik denk; waar heb ik dit toch aan te danken?

Goed ik geniet nog van een papje want vanaf 00.00 mag ik helemaal niets meer!

Het programma van morgen is een TEE.