18 november 2013
Sinds vandaag een nieuw woord in mijn vocabulaire het woord
stroke-unit. Het is een deel van de intensive care op de neurologie afdeling. Aangezien mijn spraak nu alleen uit nee en ja
bestaat is het een verbetering waar je wat mee kan?! Nog steeds denk ik zelf
dat het allemaal mee valt. Ik probeer dingen op te schrijven die moeders in een
tas kan gooien, het zit er niet uit dat ik naar mijn eigen bed mag. Kan alle
woorden alleen komt het echt me strot niet uit en het schrijven lijkt soms bij
vlagen ook net een doolhof, dat frustreert waarbij ik een enorme woede voel opkomen.
Mijn moeder gaat even naar huis, nog meer mensen bellen,
eten en bij mij een tas inpakken.
Na het gehijg van broeder, de vloeistof voor de MRI-scan en de overdosis bloedverdunners voelt me als
een vuurbal. Mijn hersens lijken vooral links last te hebben van een interne
brand, het doet geen pijn maar het is wel onprettig.
Links zit mijn infuus en mijn katheter. Op mijn borst zitten
3 plakkers en die jeuken nu al, rechts zitten de draden van mijn plakkers vast aan een apparaat dat verschrikkelijk
piept. Om het plaatje compleet te maken heb ik fantastisch witte steunkousen
aan.
Inmiddels is een voedselconsulent naast mijn bed gaan zitten:
Hoe gaat het? Heeft u een dieet? Hoeveel weegt u? Eet u goed? Heeft u allergie?
Ik dacht ga bij mijn bed vandaan, hier heb ik zo’n geen zin in! Ze blijft
herhalen, net of de repeat knop van mijn ipod blijft hangen.
Om van het gezeur af te zijn, probeer ik te antwoorden
alleen dat gaat natuurlijk niet, ik wil wat woorden opschrijven maar dat vind
ze niet goed, gewoon praten mevrouw is het moto!
Momenteel heeft mijn hoofd het kookpunt bereikt en heeft dit
in petto om naar je kop te gooien; ik kan niet praten daarvoor lig ik hier
spleetoog (niet persoonlijk en racistisch bedoelt). Ik heb geen dieet, zie ik
er uit als Sonja Bakker? Laat dan de plastische chirurg ook maar langs komen! Hoeveel
ik weeg geen idee ik denk 2x de helft! Ik eet prima mijn lintworm klaagt niet.
Het belangrijkste is dat ik een allergie heb voor azo-kleurstoffen heb. Helaas
keep dreaming er komen net een paar woorden uit maar dat begrijpt ze niets van.
Conclusie krijg 2 boterhammen en kaas eet smakelijk.
Dan kom de verpleegster al weer, elke 15 minuten een
controle; hartslag, bloeddruk en kracht oefeningen vooral de laatste vind de
verpleging na 4x niet leuk meer.
Fijn bezoek is gearriveerd ben blij dat ze papier en pen
hebben mee gebracht. Max. 2 bezoekers maar das ook het matje hoor, na 1,5 uur
ben ik kapot. Iedereen is bijna ingelicht dus ben blij dat hier geen mobiel mag
houdt het rustig.
Ben blij dat ik kan gaan slapen, ook al ga ik nog
steeds gewoon naar huis!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten